Χώρος και υποδιαίρεση του χρόνου.

Το φως παγώνει την κίνηση
Μέσα στο κάδρο.

Να αναλώνεσαι στο φως

Σκέφτηκα, στη διάλυση, στη διάχυση

Σαν αρχή της απροσδιοριστίας.

Γραφή στο φως

Μιας συγχορδίας ελάσσονος κλίμακας

Μια πιρουέτα στο «φυγείν» του χρόνου.

Με το τραγούδι του κόσμου χαράζεται το είναι

πλανιέται η αίσθηση παντού

ελπίδα πολύχρωμη. 

Τα ακροδάχτυλα κρατούν την αίσθηση

Το κόκκινο μέσα στο μαύρο.

Κοντράστ.Στο χείλος του ορίζοντα

Χορεύει ο έρωτας. 

Με βήματα ξεπρόβαλε η μορφή

Και είπε «καλημέρα» στο φως.

Ασπρόμαυρη σκέψη, πολυχρωματικά φώτα

Στη μετουσίωση.

Από τη λύπη στη χαρά και τανάπαλιν.

Διάχυση της κίνησης

στο σελιλόιντ της αίσθησης

ονειροχώρος.

Για το όλον ή το τίποτα

της υπάρξεως

και ένα φεγγάρι στη χάση και στη γέμιση.

Μέτρο και χάρη

και δύναμη στη γύμναση

να ξεπροβάλει το ωραιότερον.

Λουλούδια του κάμπου

μαργαρίτες, ανεμώνες, παπαρούνες

οι νότες

στη σύνθεση χρωμάτων

Στον κύκλο ή  στο κράτημα από τους ώμους

συνδιαλλαγή συγχρονισμός

συνταίριασμα πόθων.

                                                           Κόβω τον χρόνο σε στιγμές

κρατώ για μένα μία

που διαρκεί παντοτινά. 

Ξημερώνει βραδιάζει παντού

σε τακτά διαστήματα.

Ρυθμός κλαυθμός, το πρώτο βήμα.

Μέσα από τα συρματοπλέγματα

ιδεατά σύνορα

περνά ο άνεμος και το τραγούδι των ανθρώπων.

Αερικά, νεράιδες των παραμυθιών

προβάλλουν αυτά τα σώματα

στην αρμονία της σκέψης.

Δεν τα χορταίνουν τα μάτια

τούτα τα κορμιά

η σκέψη τα χαϊδεύει και ονειροπολεί.

Το μπλε , το κόκκινο, το πράσινο

η θετική παρουσίαση του φωτός

λευκή αίσθηση.

Όπου ο κόσμος διαμελίζεται

η μουσική στο σμίξιμο των κορμιών

στην παγκοσμιότητα του ηχοχρώματος.

Τα κλειδοκύμβαλα, τα έγχορδα, τα πνευστά

ηχώ και αντήχηση

τα κρουστά κρατούν το ρυθμό στην αρμονία της κίνησης.

Στο χορό της ουτοπίας

στη σύνθεση των αισθήσεων

φθογγόσημα από καλώς συγκερασμένο κλειδοκύμβαλο. 

Φωνές στις ωδίνες του τοκετού

κάθε ξημέρωμα το πρώτο κλάμα

κατόπιν η μέρα χαράζει τους ορίζοντες

και τα όρια του καθενός.

Δυο βήματα μπροστά

και ένα στο κενό

ακροβολισμός των αισθήσεων.

Στο βάθος του χρόνου

αυλοί και δίαυλοι μικρών Σατίρων

στα ξέφωτα μικρές νύμφες

χορεύουν και μεθούν τον Πάνα.

Γιατί το όμορφο κατοικεί

μέσα στα σώματα που θέλουν να χορέψουν

να πετάξουν να ξεφύγουν

μαζί με το ένστικτο.

Στους δρόμους των διαδηλώσεων του καθενός

οι νότες τραγούδι, παραζάλη

και αντάρα μαζί.

Στο κελάηδημα, στο θρήνο

στο φτερούγισμα, στο πέταγμα

χορδές που πάλλονται.

Σαν σύννεφα στον ουρανό

αυτά τα κορμιά

στάζει ο ιδρώτας και ποτίζει τη γη χρυσές ανταύγειες.

Στο ονειρώδες και στην παραίσθηση

γερό το πάτημα, γερό το κράτημα

σαν να πετά στον αέρα.

Σαν τα πουλιά τ’ ουρανού

που ερωτεύονται στο χάος της ελευθερίας

στο άπειρο γαλάζιο.

Στην ψευδαίσθηση της ροής

κυματισμός, χρωματισμός

ζωή μικρή εν κινήσει.

Φευγαλέα ματιά στα τοπία

η χρήση των φακών

σαν να λέμε: παίζει με τις λέξεις.

Πάγωμα της κίνησης

και εμφάνιση με χημικές διαδικασίες

η σκέψη απλώνει φτερά και χάνεται μακριά.

Φωτο-γράφω τις σκιές

που απελευθερώνουν τους ήχους

και χορεύουν στα κύματα.

Αντηχούν στον αέρα νότες

στο ένα και μοναδικό

τραγούδι του κόσμου.

«Κάτι που δεν μπορούσε να το πει με λέξεις το χόρευε»

είπε ο ποιητής

για έναν ονειροπόλο Βαλκάνιο.

Ο άνεμος και το όνειρο

ζωγραφίζουν την κίνηση

κάνοντας την ψευδαίσθηση χαρά.

Άνω θρόσκω και ανακαλύπτω

αστερισμούς και γαλαξίες

και κάποια πεφταστέρια

μέσα στις μαύρες τρύπες. 

Γραφή φωτός

το magenta,   το yellow,   το  cyan  

αρνητική γραφή του ονείρου.

Φτερά στο άνεμο

σκόνη που αιωρείται στον αέρα

καθώς «έπεα πτερόεντα».

 Στη φαντασίωση του χρόνου

πατώντας στ’ ακροδάχτυλα

υψώνονται τα κορμιά και αγναντεύουν ζωή.

Αφήνουν πίσω τους ίχνη

στο άβατο των συναισθημάτων

οι νότες.

Στο φεγγαρόφωτο

χορεύει η αίσθηση σεληνιασμένη

βαριά η ανάσα από το στέρνο.

Μέσα στο σκοτάδι

στις σκιές του ονείρου

κάτι σαν ήχος φλογέρας.

Το  φως χαράζει τις πέτρες, τα σώματα

στις διατονικές κλίμακες

μυστική καταγραφή του πάθους.

Από το άπειρο

στο σημείο που εστιάζει καθείς

το βάθος πεδίου καθαρότητας της σκέψης.

Λευκά και μαύρα δέρματα

λευκές και μαύρες κραυγές

αντίλαλος των γεγονότων.

Σεργιάνι στις γειτονιές του κόσμου

με κινήσεις αλλόκοτες

ζωή χορόδραμα.

Το μαύρο της νυκτός

και κόκκινο σαν αντιδιαστολή

σαν ένα αστέρι.

Νότες πουλιά βήματα στον αέρα

φωνές που κόβουν τα σύννεφα στα δυο

αποκάλυψη ονειροχρώματος.

Περίπατος στην υδρόγειο

ο κόσμος μικρότερος από την ουτοπία

απλώνεται ο νους με ένα τραγούδι

όπως το φως στα πέρατα της οικουμένης…